اسماء حُسنی یا نام‌های نیکوی خداوند نام‌هایی هستند که در اسلام برای الله به کار رفته‌است. غالباً شمار این نام‌ها را ۹۹ نام دانسته‌اند که بیشتر آن در قرآن آمده است، ولی برخی دیگر براین باورند شمار آن‌ها بیشتر است.

نام‌های خدا در قرآن مجموعه‌ای از بیش از ۲۰۰ نام خداوند است که در قرآن ذکر شده‌اند و اصطلاحاً، ۹۹ تای آن «(به عربی: اسماء الحسنی)» یا نام‌های نیکوی خداوند خوانده می‌شوند. هر چند که تعداد نام‌های خدا، شامل صفت‌ها و کلمه‌های مرکب، در قرآن و سنت از ۹۹ عدد خیلی بیشتر هستند، ولی مسلمانان اعتقاد دارند که گروه برگزیده‌ای از نام‌ها (نام‌های نیکو)، تعدادشان ۹۹ عدد است.^[۱]

از میان این ۹۹ نام، ۸۵ تای آن مستقیماً در قرآن ذکر شده است . اما تعدادی از این نام‌ها مستقیماً در قرآن وجود ندارد و یا مصدری از آن به کار گرفته شده باشد و یا به شکل غیر مستقیم به صفتی اشاره شده باشد . بعضی از محققان با رجوع به احادیث تا ۲۰۰ مورد از این نام‌ها را یافته‌اند.

اسماء حُسنی را به ۳ گروه بخش کرده‌اند:

1. اسماء جمالی (۵۵ نام) برای کسب رحمت و روزی به کار می‌روند.
2. اسماء جلالی (۲۲ نام) برای ایجاد عداوت و از میان بردن حریف به کار می‌آیند.
3. اسماء مشترک (۲۲ نام) بسته به نیت، خاصیت هر دو گروه قبلی را دارند.^[۲]

اعتقاد بر این است که یکی از اسامی خدا که بر کسی دانسته نیست اسم اعظم است. و با بر زبان آوردن آن هر خواستهٔ گوینده برآورده خواهد شد.

در احادیث از امام صادق روایت شده است :

«حق تعالی را نَود و نُه اسم می‌باشد که اگر کسی آنها را بر شمارد، وارد بهشت می‌شود و آن اسامی از این قرار است: الله، الإله، الواحد، الأحد، الصّمد، الأوّل، الآخر، السّمیع، البصیر، القدیر، القاهر، العلی، الأعلی، الباقی، البدیع، الباریء، الأکرم، الظّاهر، الباطن، الحی، الحکیم، العلیم، الحلیم، الحفیظ، الحقّ، الحسیب، الحمید، الحَفِی، الرّبّ، الرّحمن، الرّحیم، الذّاری، الرّازق، الرّقیب، الرّؤوف، الرّائی، السّلام، المؤمن، المهیمن، العزیز، الجبّار، المتکبّر، السید، السبوح، الشهید، الصّادق، الصانع، الطّاهر، العدل، العَفُوّ، الغفور، الغنی، الغیاث، الفاطر، الفرد، الفتّاح، الفالق، القدیم، الملک، القدّوس، القوی، القریب، القیوم، القابض، الباسط، قاضی الحاجات، المجید، المولی، المنّان، المحیط، المبین، المقیت، المصوّر، الکریم، الکبیر، الکافی، کاشف الضّر، الوتر، النّور، الوهاب، النّاصر، الواسع، الودود، الهادی، الوفی، الوکیل، الوارث، البرّ، الباعث، التّواب، الجلیل، الجواد، الخبیر، الخالق، خیر النّاصرین، الدّیان، الشکور، العظیم، اللطیف، الشافی.»

محبان مهدی (عج ) امام صادق(ع) طي روايتي به جزئيات علائم و مفاسدي كه در آستانه انقلاب مهدي فراگير جامعه بشري مي گردد اشاره نموده اند كه گويي اين پيشگويي ها مربوط به همين قرن حاضر است:

1. آنگاه كه ديدي حق مرده و اهل حق از ميان رفتند.

2.و ديدي كه ستم همه جا را گرفته است.

3.و ديدي كه قرآن فرسوده شده و بدعتهايي از روي هوا و هوس در مفاهيم آن آمده است.

4.و ديدي كه دين بي محتوا شده، همانند ظرفي كه آن را واژگون نمايند.

5.و ديدي كه اهل باطل بر اهل حق بزرگي جويند.

*اطلاعيه مهم*

برگزاری آزمون دانشگاه انتظار فرج ،بعد از1300سال همچنان دانشجو میپذیرد، با ابراز تاسف این دانشگاه هنوز313فارغ التحصیل نداشته و برای تکمیل ظرفیت در تمام مدت شبانه روز،از علاقمندان آزمون بعمل می آورد:

مدارک لازم برای ثبت نام:
1_نماز اول وقت.
2_عشق به اهل بیت(ع).
3_دایم الوضو بودن.
4_برگه تسویه حساب حق الناس
5_قلبی آکنده از یاد خدا
6_ نفسي مطيع مطلق از امر ولي الله
7_ خروج حب دنيا از قلب 

8-پاکی دل و خوش اخلاقی

9-آماده برای شهادت

همچنین متقاضی باید با عمل و دل در پیشگاه الهی منتظر امام شناخته شود
 

<<با آرزوی موفقیت تان در این آزمون بزرگ>>
اگه شما هم از این مطلب زیبا لذت بردید صلوات بفرستید و به میزان محبتتان به حضرت بقیة الله الاعظم(عج الله ) این مطلب را به اشتراك بگذارید.

اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج

حجت الاسلام والمسلمين عالي

در رابطه با وظايف يک فرد منتظر اولين وظيفه و يکي از اهم وظايفي که يک انسان منتظر بايد در نظر داشته باشد ادب نسبت به ساحت مقدس امام زمان عليه السلام است، ادب نسبت به وجود مقدس حضرت بقيه الله عليه السلام است، به طور کلي همان طور که از لوازم يک مومن اين است که نسبت به خداوند متعال چطور بايد ادب را رعايت بکند، به وجود مقدس پروردگار عالم اسم‌هاي خدا را احترام بکند.

ای عزیز مدّعی اسلام! در حدیث شریف کافی ازحضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم منقول است: المسلم مَن سَلِمَ المسلمون مِن لسانِهِ و یَدهِ؛ مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او سالم باشند.چه شده که من و تو هرچه قدرت داشته باشیم، آزار زیردستان را روا می داریم و از ایذاء و ظلم به آنها مضایقه نداریم ، اگر با دست نتوانستیم آزارشان کنیم، با تیغ زبان در حضورشان و اگر نتوانیم، پشت سرش به غیبت و هتک حرمت و کشف راز می‌پردازیم. اگر مسلمانان از دست و زبانـمان سالم نیستند، دعوی اسـلام ما خـلاف است و در زمره ی منافقان و دو رویانیم. 

 (چهل حدیث ص138)