اوایل ازدواجمون بود ، برا ی خرید با سید مجتبی رفتیم بازارچه بین راه با پدر و مادر آقا سید برخورد کردیم ، سید به محض اینکه پدر و مادرش رو دید ، در نهایت تواضع و فروتنی خم شد روی زمین زانو زد و پاهای والدینش رو بوسید آقا سید با اون قامت رشید و هیکل تنومند در مقابل والدینش اینطور فروتن بود این صحنه برای من بسیار دیدنی بود ...

(روایتی از از همسر سردار شهید سید مجتبی هاشمی فرمانده جنگهای نامنظم )

روزی یكی از شاگردان آیت الله قاضی از ایشان می پرسد كه ما می خوانیم و می شنویم كه عده ای موقع قرائت قرآن، جلویشان آفاق باز می شود و غیب و اسرار برای آنها تجلی می گردد،در حالی كه ما قرآن می خوانیم و چنین اثری نمی بینیم! مرحوم آیت الله قاضی ضمن تأمل به ایشان فرموده بود: بلی آنها قرآن كریم را تلاوت می كنند با شرایط ویژه ، رو به قبله می ایستند... سرشان پوشیده نیست، كلام الله را با هر دو دستشان بلند می كنند و با تمام وجودشان به آنچه تلاوت می كنند توجه دارند و می فهمد جلوی چه كسی ایستاده اند! اما شما قرآن را تلاوت می كنید و در حالی كه تا چانه زیر كرسی رفته اید و قرآن را روی زمین می گذارید و در آن می نگرید. 

(كتاب سفارش های قرآنی عارفان / کتاب عطش ص44)

روایت دارد که در آخرالزّمان همه هلاک می شوند به جز کسی که برای فرج دعا می کند. ... البته دعایی که در همه اعمال ما اثر بگذارد. قطعاً اگر کسانی در دعا جدّی و راستگو باشند، مبصراتی (دیدنی‌هایی) خواهند داشت. باید دعا را با شرایط آن خواند و «توبه از گناهان» از جمله شرایط دعا است. راه خلاصی از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)؛ نه دعای همیشگی و لقلقه زبان...، بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه.

(در محضر بهجت، ج 2، ص 250)

  روزي هارون عباسي به بهلول گفت: ما در نظر گرفته ايم متكفل امر معاش تو باشيم تا تو آسوده خاطر نزد ما بيايي. بهلول گفت: اگر اين كار، اين سه عيب را نداشت من قبول مي كردم: اول اين كه ، تو نمي داني من به چه چيز نيازمندم تا آنچه را كه مي خواهم بدهي و به آنچه كه نمي خواهم مبتلايم سازي. دوم اینکه ، نمي داني به چه مقدار نيازمندم تا به كم و زياد آن گرفتارم نكني. سوم ،اين كه نمي داني چه وقت نيازمندم تا از دير و زود دادنش، ناراحتم نسازي. تنها آن كسي كه مرا آفريده است مي داند كه من چه مي خواهم، چه قدر مي خواهم و چه وقت مي خواهم. ديگري را نرسيده است كه حق چنين ادعايي را به خود بدهد. علاوه بر اين، وقتي كار بدي از من صادر شود تو قطع احسان مي كني، اما خالق من، آنچنان آقاست كه هرچه از من طغيان و عصيان مي بيند، دست از احسان خود برنمي دارد!! حال آيا سزاست او را رها كنم و به در خانه تو بيايم؟!

[صفير هدايت 19، توبه، آيت الله ضياءآبادي ]

یقین داشته باش که هیچ گاه نمی توانی ظاهر خویش را اصلاح نمایی مگر با اصلاح باطن. زیرا سرچشمه اعمال قلب است. و از همین روست که از قلب صالح جز عمل صالح و از قلب فاسد جز عمل فاسد بر نمی آید.بنابراین مهمترین کارها اصلاح قلب است. 

[میرزا جواد آقای ملکی تبریزی ، المراقبات]

«فی الکِافی، عن الصادق (علیه السلام) قال لحِمران بن أعین: ... و اعلم! أنهّ لاوَرع أنفَع من تجنبّ محارمِ الله و الکَفِّ عن أذی المؤمنین و اغتیابهم.» و بدان كه هیچ ورعی سودمندتر از اجتناب كردن از محرمات خداوند و خوددارى كردن از آزار مومنان و غیبت كردن آنان نیست. [الشافی، صفحه 851]

ورع به معنای پرهیز است، اجتناب کردن از هر چیزی را ورع می گویند. فرض کنید کسی از لذّات دنیوی پرهیز می کند، لذّات مباح، لذّات حلال، از غذای خوب، از لباس خوب، از منظرۀ خوب، از اموال مشتبهِ پرهیز می کند، این ورع است. ورع از محارم‌الله برای انسان سود دارد همۀ اینها خوب است، یعنی پرهیز از همین لذّات و تمتعّات دنیوی در حدّ اعتدال، اگر به حدّ افراط نرسد ، فی نفسه بسیار خوب است. لکن یک ورع هست که از همۀ اینها بالاتر است و آن، ورع از محارم الله است، ورع از گناه (است). بعضی ها مستحبات را بجا می آورند، واجبات را بجا نمی‌آورند! از بعضی از مکروهات صرف نظر می کنند، اما از برخی از محرمات اجتناب نمی‌کنند. این چه فایده ای دارد؟! پس ... آنچه از همۀ اینها نافع تر و سودمندتر است، اجتناب از گناه است، و الا اگر ورع های دیگر را انجام دادی اما از محارم الله تورّع نکردی، آنها به دردت نمی خورد، یا اصلاً نافع نیست، یا بسیار کم فایده است .

شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت ا... امام خامنه ای (مدظله العالی) - [1392/2/31]

تو و قلب تو یکى از نوامیس الهیه هستید، حق تعالى غیور است نسبت به ناموس خود، این قدر پرده درى مکن به ناموس حق تعالى ، دست درازى را روامدار. بترس از غیرت حق تعالى که تو را در این عالم همچنان رسوا کند که هرچه خواهى اصلاح کـنـى نـتـوانـى ! تـو در مـلکـوت خود در حضور حضرات ملائکه و انبیاء عظام پرده ناموس الهى را پاره مى کنى ، و اخلاق فاضله را، که بواسطه آنها اولیا تشبه به حق پیدا مى کنند، تسلیم غیر حق مى کنى و قلب خود را به دشمن حق مى دهى و در باطن ملکوت خود شرک مى ورزى ، بترس از آنکه حق تعالى... در همین عالم تو را مفتضح کند و مـبـتـلا کـنـد به فضیحتى که جبران پذیر نباشد و پاره شدن عصمتى که وصله بردار نـبـاشد. 

 ( اربعین حدیث، حضرت امام خمینی، صفحه19)