آیت الله العظمی سیّد شهاب الدین مرعشی نجفی رضوان الله علیه در اواخر یکی از آثارشان ، یکی از وصایایشان به فرزندشان را این گونه بیان می کنند : « و أوصيه بتلاوة القرآن الشريف و إهداء ثوابه إلى أرواح شيعة آل الرسول الذين لا وارث لهم أو لا متذكّر في حقّهم ، فانّي قد جرّبت هذه الحسنة مراراً ، و وفّقني ربّي الكريم بما وفّقنی بسببها. » « و او را وصیّت می کنم به تلاوت قرآن شریف و هدیه کردن ثوابش به ارواح شیعیان آل رسول [ علیهم السلام ] که وارثی ندارند و یا [ وارثی دارند امّا ] کسی که به یاد آنها باشد ندارند ، چرا که من این حسنه را بارها تجربه کردم و آنچه پروردگارم مرا به آن موفّق کرد به سبب این حسنه بود. »