و در میان تمام مطالب دو مطلب را اهتمام نمایید که اصل و مبنای عمل حقیر همین دو است: اول حلّیّت غذا، که تا می‌تواند دقت کند، اما نه آنقدر که از کار بیفتد بلکه به قدر مقدور. دوم حضور قلب است در نماز و اهتمام به نماز اول وقت که: «الصّلوةُ عَمُودُ الّدینِ... اِنْ قُبِلَت قُبِلَ مَا سِواهَا».

[فرازی ازیك نامه از آیت الله شیخ حسنعلی نخودكی اصفهانی ]

بالاخره ، روزی ما را از این تعلقات و آنچه که بدان دل بسته ایم جدا می کنند و می برند و به تعبیر شاعر:

 «عمری است پرده بستیم بر دیده خدابین           عمر دگر بیاید این پرده ها دریدن»

 ما هر روز پرده ای روی پرده های غفلت قبلی می آوریم و مرتب وابستگی جدیدی به وابستگی های قبلی مان اضافه می کنیم. مال و مقام و چیزهای دیگر، هر کدام زنجیری است که به روح مان می بندیم، آن وقت هنگامی که ملک الموت می آید و می خواهد چیزهایی را که ما 60 یا 70 سال برگردن بسته ایم در یک لحظه قطع کند، برایمان دشوار است. اجمالاً بهتر است نبندیم تا نخواهیم باز کنیم، یا آن طور وابسته نباشیم که دل کندن مشکل باشد.

[ از فرمایشات آیت الله پهلوانی (سعادت پرور) تهرانی ]

«فرزند عزیزم، می گویند:

 مرد خردمندِ هنر پیشه را      عمر دو بایست در این روزگار

 تا به یـکی تجربه آموختــن          با دگری تجربه بردن به کــــار

 ولی بعضی افراد آن چنان زیرک و باهوش اند که گویی دوبار به دنیا آمده اند و این، بار دوم است و بعضی افراد چنانند که با چند بار به دنیا آمدن هم تجربه نمی آموزند و من امیدوارم و از خداوند متعال مسئلت دارم که تو و سایر فرزندانم، از گروه اول باشید...

[بخشی از نامه استاد مطهری (ره) به فرزندش - نشریه طوبی اردیبهشت 86، ش 17]

«از دانشمندی پرسیدند: چگونه ای؟ گفت: چگونه باشد کسی که هر روز، عمرش کم می شود و گناهش، زیاد!»

( حکایت ها و لطیفه ها، نشریه طوبی ، مهر 1386، شماره 22)

... سفارش مى کنم به خواندن سوره «یس» بعد از نماز صبح هر روز یک مرتبه و نیز خواندن سوره نباء «عم یتسائلون» بعد از نماز ظهر، و به خواندن سوره «عصر» بعد از نماز عصر و به خواندن سوره «واقعه» بعد از خواندن نماز مغرب و به خواندن سوره «الملک» بعد از نماز عشاء و تاکید مى کنم بر مداومت کردن بر آنچه یاد آور شدم، زیرا من شخصاً روایت مى کنم این روش را از استادان بزرگوار خود و بارها نیز (آثار و برکات آنرا ) تجربه کرده ام .

[ بخشی از وصیت نامه عرفانی آیه الله العظمی مرعشی نجفی ]

رفته بودم قوچان بِهِش سر بزنم. گفتم یک وقت پولی ، چیزی لازم داشته باشد. دم در پادگان یک سرباز بِهِم گفت « حسین تو مسجده » رفتم مسجد . دیدم سرباز ها را دور خودش جمع کرده ، قرآن می خوانند نشستم تا تمام شود. یک سرهنگی آمد تو، داد و فریاد که « این چه وضعشه ؟ جلسه راه انداخته این ؟ »حسین بلند شد؛ قرص و محکم.گفت « نه آقا ! جلسه نیست. داریم قرآن می خونیم .» حظ کردم . سرهنگ یک سیلی محکم گذاشت توی گوشش. گفت « فردا خودتو معرفی کن ستاد. » همان شد. فرستادندش ظفار ، عمان . تا شش ماه ازش خبر نداشتیم . بعدا فهمیدیم؛ (آنجاست).

 ( کتاب خرازی ، رهی رسولی فر، انتشارات روایت فتح - روای پدر سردار شهید حسین خرازی )

جریمه ای بهتر، معتدل تر، مؤثرتر از اجرای فرمان خدا برای نفس وجود ندارد.واجب را پیاده کن حرام را هم ترک کن، این بزرگترین ریاضت و جریمه برای نفس است.نمی خواهد شما نذر کنی که پای پیاده مکه بروی. نه، همین که تصمیم بگیری نماز بخوانی،روزه بگیری، واجبات را انجام بدهی این بهترین ریاضت است.انسان را تربیت می کند.ایمان بالا می رود، ایمان که بالا رفت همه ی درون انسان اصلاح می شود.کسانی که نذر سنگین و شاق می کنند اما پاره ای از واجبات را انجام نمی دهند یا پاره ای از محرمات را مرتکب می شوند ... موفق نمی شوند (و نتیجه ای عایدشان نمی شود). چون گناه کارش تخریب است. گناه را نباید بغل عبادت بگذاری.

[فرازی از فرمایشات حضرت آیت الله خوشوقت (ره)]

شخصی برای شهید نواب صفوی نوشته بود: بیماری روحی دارم، چه کنم؟ او در پاسخ نوشت: گل درخت «سخاوت» و مغز حبّه «صبر» و برگ «فروتنی» را به ظرف «یقین» بریز و با وزنه «حلم» آنها را بکوب و با هم مخلوط کن و سپس آن ها را با آب «خوف» از خدای متعال، خمیر نما و با جوهر «امید» رنگ بزن و در دیگ «عدالت» بجوشان. بعد از آن، در جام «رضا و توکل» صاف کن و داروی «امانت و صداقت» بدان مخلوط نما و از شِکر «دوستی» آل محمد (ص) و شیعیان ایشان به مقدار کافی بر آن بریز و چاشنی «تقوا و پرهیزکاری» بر آن اضافه کن و هر روز با «ذکر» خدا در پیاله «توبه» قدری بنوش تا بهبودی حاصل شود .

( ماهنامه شجره طیبه، شماره 21)

فی الکافی عن الصادق (ع) : ما من جرعة یتجرّعها العبد احبٌّ الی اللّه‌ عزّ و جلّ من جرعةغیظ یتجرّعها عند تردّدها فی قلبه اِمّا بصبرٍ او بحلمٍ ( الشافی ، ص 554 )

(در ماه مبارک رمضان ) ازهمه بالاتر این است که انسان خودش را اصلاح کند ، ما محتاج به اصلاح هستیم، محتاج به تهذیب نفس هستیم، تا آن دم آخر ما محتاجیم. پیغمبرها هم محتاجند. انبیای بزرگ هم محتاجند، منتها آنها احتیاج خودشان را فهمیده اند و دنبالش عمل کرده اند، و ما از باب اینکه حجاب داریم نتوانستیم بفهمیم ؛ و به تکالیف خودمان عمل نکردیم. امیدوارم که ان شاءالله این ماه مبارک رمضان به همه شما مبارک باشد. و مبارک بودن به این است که بنا براین بگذارید که به تکالیف خدا عمل کنید.

( صحیفه امام، ج 18، ص 480، خرداد63)